Vandaag is het Hemelvaartsdag en dat kent een traditie: Vat-Oe-Fiets met Anke en Erwin. Die traditie bestond al voordat jij geboren werd. Jij hebt twee keer eerder meegedaan maar zat toen nog voor- of achterop bij papa. De afgelopen twee jaar ging het niet door in verband met Corona maar nu is het allemaal weer georganiseerd. Dit jaar kunnen jij en Joris dus zelf fietsen!
Mama heeft de afgelopen dagen vaak verteld dat jullie mee gingen met de 28 km fietstocht. Keer op keer waren de mensen tegen wie ze het vertelde verbaasd: "28 kilometer, is dat niet teveel? Kunnen de jongens dat?". Papa en mama waren ervan overtuigd dat jullie dat prima kunnen, maar doordat iedereen het zich hardop afvroeg begonnen zij zelfs te twijfelen. Nou ja, we zouden wel zien. Als het jullie niet zou lukken zouden we jullie fietsen wel ergens parkeren en konden jullie achterop bij papa of mama. Of bij Erwin.
Om half 12 waren Erwin en Anke bij ons en een half uur later waren we bij de start. Bij het bejaardentehuis wel te verstaan, haha! We lazen al snel dat ook de prijsuitreiking van de loterij hier plaats zou vinden aan het eind van de middag. Nou, we weten uit ervaring dat er weinig kinderen of jonge mensen mee fietsen, maar inmiddels is het start- en eindpunt zelfs het bejaardentehuis.
Jullie hebben echt zo goed gefietst! Ongeveer elke 5 kilometer was er een stop waar we een stempel kregen en iets lekkers. Een appel of een krentenbol. Of je kon er wat te drinken kopen of een kop soep. Even rekken en strekken en weer verder. Dat rekken en strekken was vooral bij jou nodig want je fiets is echt te klein. Je had het af en toe best zwaar met je knieën boven het stuur uit tillen. Maar we hadden het gedurende enkele kilometers allemaal best zwaar want er stond een harde wind. Joris fietste de meeste tijd voorop zodat we het tempo aan hem aan konden passen. Dat was de theorie maar in werkelijkheid moesten we als een bezetene achter hem aan, want wat reed hij hard! Neus in de wind en gaan!
Bij de laatste post zijn we wat langer gestopt. De zon scheen en het bankje zat lekker. Tegen 4 uur kwamen we weer aan bij het start/eindpunt. En hoeveel kinderen hebben we gezien? Vier, inclusief jij en Joris. En hoeveel 40-ers hebben we gezien? Mmm....4, namelijk wij. En hoeveel 70+-ers? Honderden! En het aantal 80+ers was ook niet gering. Wel allemaal op een fiets met elektromotor (zoals jij een e-bike noemt) want ze zoefden ons voorbij. Jij en Joris kregen veel aandacht van al die oudjes: ze vonden het zo leuk dat er ook kinderen mee deden! Bij binnenkomst kregen jullie zelfs een oorkonde en werden er foto's van jullie gemaakt.
De loterij zou eigenlijk om 17 uur beginnen maar toen wij om 16 uur binnen kwamen waren de eerste lootjes al getrokken. De man die het allemaal aan elkaar praatte (en jullie kent want het is onze gepensioneerde huisarts) zag jullie en opperde meteen dat jullie konden helpen met het trekken van de lootjes. En het voorlezen van de nummers. Nou, dat hoef je tegen jou niet te zeggen; je staat graag in de spotlights. Joris iets minder maar als jij voorop gaat loopt hij er stoer achteraan.
Wij hadden zelf ook 6 lootjes. De braadpan, de bakplaat, de herensokken, de poffertjespan, de bon van de viswinkel, het ging allemaal aan ons voorbij. Maar toen werd ons lotnummer opgenoemd bij.....een bon a 15 euro van de ijssalon! De allermooiste prijs. Dat zei onze oud-huisarts ook: "nou, deze prijs had niet beter terecht kunnen komen dan bij de enige twee kinderen in de zaal!".
Wat hebben we genoten van deze dag. Het is een en al oubolligheid, kneuterigheid en burgerlijkheid, maar wij vinden het heerlijk. Deze traditie houden we mooi in stand.
We zijn naar het terras gefietst en hebben daar wijntjes en bier gedronken (en jullie Fristi en Fanta). Er stonden luchtkussens dus ook jullie vermaakten je prima. Tegen 18 uur vertrok Erwin naar een feestje en een half uur later zijn wij en Anke naar ons huis gegaan. Anke bleef bij ons eten. We waren allemaal bekaf en jullie smeekten om 8 uur zo ongeveer of jullie naar bed mochten.
Echt heel erg knap gedaan!
|
